Irena Grudzińska-Gross – historyk literatury, historyk idei, eseistka i publicystka.
Associate Research Scholar (od 2008) na Wydziale Języków i Literatur Słowiańskich Princeton University oraz profesor wizytujący (od 2010) w Instytucie Slawistyki PAN. Doktorat uzyskała na Columbia University w Nowym Jorku. Wykładała na New York University. W latach 1998–2003 była odpowiedzialna za program dla Europy Środkowo-Wschodniej przy Fundacji Forda. W latach 2003-2008 dyrektor Instytutu Nauk Humanistycznych Boston University. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Autorka esejów, recenzji i tekstów publicystycznych na łamach pism: „Aneks”, „Res Publica”, „The New Yorker”, „Slavic Review”, „La Fiera Letteraria”, „Polish Review”, „Gazeta Wyborcza”. Jest też autorką książek, m.in.: „The Art of Solidarity”, Staten Island 1985, „Piętno rewolucji. Custine, Tocqueville i wyobraźnia romantyczna”, PWN 1995; wydanie 2 poprawione – „Piętno rewolucji. Custine, Tocqueville, Mickiewicz i wyobraźnia romantyczna”, PWN 2000, „Miłosz i Brodski”. Pole magnetyczne, Znak, 2007.